In het weekend van 28 t/m 30 augustus 2009 was het voor de tweede keer tijd voor het Kenpo-Survival-Camp. Net als vorig jaar waren we te gast bij
Survive-all in Eben-Emael in België.
Het Camp begon met een dropping op de vrijdag avond voor het team dat uit 9 personen bestond. Deze keer hadden wij aan de hand van een stafkaart de weg terug al snel gevonden zodat we al om 23.00 uur aan het kampvuur konden aanschuiven, dus dat was een meevaller. Slapen in een tent lijkt zo eind augustus nog best te kunnen, maar ’s nachts wordt het toch kouder dan je denkt. De volgende ochtend stond iedereen dan ook met stramme benen van de kou aan het ontbijt.
Die ochtend begonnen we met het leren knopen van een broekje. Deze zelfgemaakte broekjes hebben als voordeel dat je er nit alleen mee kunt abseilen, maar dat het klimkoort of de tokkel ook aan de achterzijde kan worden bevestigd voor running down of de flying Dutchman.
Via de indianenbrug, die ik ook nu voor de tweede keer nog steeds het engste onderdeel van het weekend vind, klommen we naar het tokkelplatform, waar we onszelf van een hoogte van zo’n 50 meter naar beneden stortten.
Vervolgens was het tijd voor een uurtje Kenpo. We deden een reactiedrill met Deflecting Hammer en Thrusting Salute.
Na de lunch werden de broekjes weer omgeknoopt voor de Flying Dutchman. Dat is het zelfde als tokkelen, maar dan met de tokkel op je rug gemonteerd, zodat je met handen vrij de diepte in moet duiken vanaf het platform. Er spannend allemaal, vooral voor degenen die er vorig jaar nog niet bij waren.
Vervolgens gingen we naar het oefenwandje voor de abseil en de running down. De abseil werd door vrijwel iedereen aangedurfd, ondanks dat het oefenmuurtje toch nog wel zo’n 15 meter hoog was. In abseiltermen helemaal niet zo hoog, maar hoog zat om nog wel even te slikken als je bovenaan staat en je moet met alleen maar een klimkoort om aan te hangen het randje over stappen.
De running down was iets minder populair. Na een aantal malen begin ik de running down makkelijker te vinden dan de abseil, maar met je gezicht naar voren is de mentale drempel wel wat hoger.
Toen door naar de 25 meter wand om de spanning nog wat op te voeren. Eerst abseil en dan running down naar beneden, hoewel er ook durfallen waren die meteen running down naar beneden gingen.
Als slot van de dag deden we de touwpiste. Een reeks hindernissen in de vorm van wankele briggetjes, indianenbrug-achtige constructies en een berengang van een meter of 15 over een hoogte van een meter of 5 boven de grond.
De BBQ was net als vorig jaar weer uitstekend geregeld, met voldoende voedsel en meer dan voldoende drank voor sommigen.
De volgende ochtend, direct na het ontbijt, was het weer tijd voor een uurtje Kenpo. Om beter te leren ontspannen, deden we aan tweetal technieken die specifiek eisen dat je ontspannen beweegt: Unfurling Crane en Snapping Twig. Dit zijn technieken die bij ons voorkomen in het Bruine band en Blauwe band niveau. Aangezien de meeste deelnemers op niveau geel zaten, bleken deze technieken nog niet zo eenvoudig te zijn. Toch wist iedereen de oefening uiteindelijk onder de knie te krijgen.
Daarna maakten we een tocht per mountainbike naar een mergelgrot waar je met een lamp op je voorhoofd doorheen kunt fietsen. Zo in het volslagen donker met alleen je eigen licht op de fiets door een grot is een bijzondere en mooie ervaring, die ik zeker iedereen aan zal raden.
Vervolgens was het voor een paar die hards tijd voor het hoogte punt van het Camp (voor mij wel in ieder geval), de abseil/running down vanaf een wand van 40 meter. Ik wilde graag als eerste van de wand af om daarna de rest te kunnen fotograferen, en koos voor running down om beneden te komen. Het is even tanden op elkaar als je de eerste stap over de rand zet, maar daarna geeft het een mega-kick om over die wand te lopen. Jaap wist die afstand in een record tijd van een paar seconden af te leggen, reden waarom hij ook niet op de foto staat, het ging te snel voor mijn camera.
Tenslotte genoten we van de weg terug, op de fiets naar de groeve om af te sluiten met een heerlijke pasta-lunch.
Ik kan niet wachten tot volgend jaar als we ook de 60 meter wand zullen bedwingen. Hoewel ik daar tegen die tijd nog wel een paar zweetdruppeltjes op zal laten.
.jpg)
.jpg)
Op zondag 21 juni deed een klein team van 5 Katsudo Kenpoka mee aan het Nerderlands Kampioenschap kata, dat werd georganiseerd door de Kempo Associatie Nederland in Sporthal Oudenrijn in Vleuten.
Op de foto (vlnr): Agaath, Benny, Brenda, Wilco, Arnold en Marcel
Bij de volwassenen wisten de Nieuwegeiners ook een aantal mooie prestaties te verwezenlijken. Bij het valbreken veroverde hoofdinstructeur Marcel de Jong een derde plaats. Bij de zelfverdediging, waar het eigenlijk om ging, was een Nederlandse titel weggelegd voor Rick de Jong met Marcel de Jong als aanvaller in de open A-klasse. 
