Katsudo goes Ireland, day 1Na een prima vlucht van Eindhoven naar Dublin en een korte nacht in een goed bed togen Martin en ik op deze eerste dag naar Baldonnel waar het enige vliegveld van het Irish Army Air Corps is gelegen. De hele dag werden we rondgeleid door James langs bijna alle vliegtuigen die de Ierse Luchtmacht rijk is.
Daarna naar het Green Isle Hotel en Convention Center waar die avond de seminars zouden plaatsvinden.
De geplande seminars van diverse instructeurs waren om een ons onbekende reden gecancelled, en vervangen door een 2 uur durend seminar van Grandmaster Larry Tatum, wat wij uiteraard helemaal niet erg vonden. Ik was gelukkig weer uitverkoren om vrijwel het hele seminar als assistent te mogen fungeren. Voor buitenstaanders moeilijk te begrijpen, maar de grootste eer die je tijdens een seminar toegewezen kan krijgen is te mogen assisteren en alle klappen op te mogen vangen van de instructeur.
Het onderwerp waar het vandaag over ging was vooral de reden waarom bepaalde technieken zijn zoals ze zijn. Een veel gehoord commentaar op de technieken is dat er bewegingen in zitten die in die bepaalde situatie niet het meest logische zijn om te doen. Tatum legde uit dat de technieken ook niet bedoeld zijn om exact op die manier in een echte situatie te gebruiken, ze zijn ontworpen om een bepaalde les over te brengen. Het kan het meeste logisch en efficient zijn om iemand bij een eerste aanzet tot een aanval in zijn kruis te schoppen, en dat werkt uitstekend bij iedere aanval. Het probleem is dat als we dat op die manier zouden trainen, we alleen maar in staat zouden zijn om heel goed een kruis te kunnen raken, ervan uitgaande dat we die situatie ook in alle gevallen zo zouden kunnen herkennen.
Aan de hand van de techniek Calming the Storm werd duidelijk dat onze handelingen die we gebruiken om een bepaald effect te bereiken, soms een nieuw probleem in het leven roepen. In dit geval zou de Palm Heel strike op de schouder, die bedoeld is om het lichaam zo te draaien dat we het kunnen slaan, er voor kunnen zorgen dat de tegenstander met zijn vrije linker hand een roundhouse strike naar ons hoofd kan geven. Het vervolg van de techniek lost dan dat zelf veroorzaakte probleem weer op, in dit geval door met de vertical punch op de plexus afstand te creëren waardoor zijn eventuele roundhouse ons niet meer kan raken.
Een andere techniek die voor veel zogenaamde stumbling blocks zorgt is Blinding Sacrifice. Wie die uitgelegd wil hebben moet het maar eens vragen, dan zal ik ze laten zien.
Na deze welbestede uren togen we terug naar het centrum van Dublin om na een paar pints Guiness in slaap te vallen.
Katsudo goes Ireland, day 2De tweede dag hebben we overdag in Dublin doorgebracht met vooral veel winkels en koffie drinken. 's avonds was het weer tijd voor seminars. Deze keer was Larry Tatum slechts een half uur ingeroosterd. Het onderwerp was de techniek Prance of the Tiger, die (voor mij in ieder geval) vanaf nu de uitvoering van die techniek veranderd heeft. Uitleg van die techniek op deze plek zou te ver voeren, wie wil weten wat we daar precies geleerd hebben, moet maar eens kangkomen en het mij vragen.
Daarna mochten we getuige zijn van de promotie van Pat Kennedy tot Grandmaster, 10e dan. De toespraak van Larry Tatum daarbij was bijzonder en leerzaam. Pat werd gepromoveerd omdat hij zijn leven gewijdt heeft aan het helpen van anderen. Tatum benadrukte dat de 10e dan niet voor niets bestaat en dat het dus niet de bedoeling kan zijn dat niemand die graad ooit zou dragen. De toewijding van Pat aan het Kenpo maakt dat hij het waard is deze graad te dragen.
Katsudo goes Ireland, day 3Vandaag de hele dag eigenlijk niets te doen voor ons team. Het jeugdtoernooi vond plaats, maar daar hadden wij geen deelnemers in. Van de verrichtingen van het team uit Rotterdam werden we per sms op de hoogte gehiouden zodat we meteen wisten dat één van de kinderen daar een eerste plaats in de vormendivisie behaald heeft. Kamau Kenpo uit Rotterdam: Gefeliciteerd!!
Even later werden we opgeschrikt door het bericht dat Pat Keenedy, die gisteren nog to 10e dan gepromoveerd werd, naar het ziekenhuis was afgevoerd omdat hij onwel was geworden. Wetende dat Pat problemen met zijn hart heeft vreesden we het ergste, maar inmiddels zou het allemaal weer goed met hem gaan.
De middag besteedden we aan een laatste training voor het toernooi van morgen. Iedereen is scherp en in topvorm, dus mijn verwachtingen zijn hooggespannen.
Wordt vervolgd.
